Monilioza

Choroba objawia się tym, że krótko po kwiaty drzew zaczynają więdnąć krótko po rozkwicie. Stają się brązowe i wyglądają na wyschnięte. Charakterystyczne jest poza tym to, że kwiaty pozostają na pędach i nie opadają. Choroba może porazić wiele pędów naraz, zwłaszcza jeśli w okresie kwitnienia pogoda była deszczowa. Szczególnie zagrożone są zaniedbane i nieodpowiednio zabezpieczone drzewa. Jeśli choroba występuje przez kilka lat z rzędu, drzewa stają się coraz słabsze. W niektórych przypadkach rośliny mogą całkowicie obumrzeć. Podatne na tę chorobę są przede wszystkim wiśnie, zwłaszcza te odmiany „Łutówka”. Grzyb zimuje na uschniętych owocach z poprzedniego roku, które nadal wiszą na drzewie (są to tzw. mumie owocowe). Wiosną wytwarza on ogromną liczbę zarodników. Wiatr roznosi je i osadzają się na całym drzewie. Jeśli panuje duża wilgotność powietrza, zawodniki infekują kwiaty. Grzyb przerasta je i przedostaje się w ten sposób do pędu. Zainfekowany pęd usycha i częściowo obumiera. Owoce również mogą zostać zainfekowane. Za wrota zakażenia służą rany i pęknięcia. Później owoce opadają lub się kurczą i pozostają na drzewie w postaci mumii owocowych.

Regularne usuwanie mumii owocowych i porażonych pędów znacznie zmniejsza ryzyko infekcji. Mumie owocowe i zasuszone pędy można wycinać podczas zimowego przycinania drzew. Dzięki przycinaniu drzew w ten sposób korona staje się bardziej „przewiewna”, a pędy szybciej wysychają. Jeśli wszystkie drzewa wiśniowe w okolicy są starannie przycinane, zakres porażenia można mocno ograniczyć. W okresie kwitnienia zalecamy dodatkowo zwalczać tę chorobę za pomocą środka grzybobójczego. Tylko wtedy leczenie jest skuteczne. Zabieg powinno się przeprowadzać w trzech etapach:

1. gdy pierwsze kwiaty się otworzą

2. podczas pełnego rozkwitu

3. po przekwitnięciu kwiatów

Konieczny może się okazać oprysk, zwłaszcza jeśli w momencie kwitnienia panuje wysoka wilgotność powietrza.