Karaluchy

Co to tam dopiero co przemknęło pod regałem? – Karaluchy są szybkie, zwinne i nie należą do najprzyjemniejszych gości ze względu choćby na ze swoje wydłużone, brązowe ciała oraz cienkie odnóża. Owady te unikają światła, więc rzadko można je zauważyć. Szczególnie chętnie przebywają w kuchniach i spiżarniach, gdzie żywią się pozostawionymi na wierzchu produktami spożywczymi, okruchami chleba, które spadły na podłogę, lub innymi resztkami jedzenia.
Największym problemem związanym z karaluchami jest to, że stanowią zagrożenie dla zdrowia. Mogą przenosić patogeny, takie jak salmonella, Helicobacter pylori czy inne pasożyty jelitowe. Ich odchody oraz resztki wylinki i śliny mogą wywoływać alergie i astmę. Dlatego właśnie, gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki obecności karaluchów w Twoim domu, należy działać bez zbędnej zwłoki!

Pod pojęciem „karaluchy” kryją się trzy najbardziej rozpowszechnione gatunki: karaczan prusak, przybyszka amerykańska oraz karaczan pospolity, zwany także karaluchem lub szwabem. Przybyszka amerykańska występuje głównie w Azji Południowej, Ameryce Północnej oraz w ciepłych regionach Europy. W naszych szerokościach geograficznych znacznie częściej spotyka się karaczana pospolitego oraz karaczana prusaka.

Karaluchy preferują ciepłe, wilgotne i ciemne miejsca. Dlatego często można je znaleźć w restauracjach, piekarniach, dużych kuchniach, browarach, basenach oraz w mieszkaniach i domach prywatnych. Chętnie wybierają sobie miejsce w pobliżu żywności, na przykład w spiżarni, jadalni lub kuchni. Dieta niskowęglowodanowa nie wchodzi w grę – karaluchy szczególnie upodobały sobie żywność bogatą w skrobię.

Karaluchy to owady, które wolą ciemność i unikają światła. Z tego powodu zazwyczaj wychodzą ze swoich kryjówek dopiero w nocy, a w ciągu dnia ukrywają się w szczelinach lub zakamarkach. Jeśli jednak w ciągu dnia zobaczy się karalucha biegnącego przez mieszkanie, może to oznaczać, że w szczelinach i zakamarkach zaczyna brakować miejsca – a infestacja staje się coraz poważniejsza. Jednakże może to być również nieszkodliwa zadomka leśna, która prowadzi dzienny tryb życia i jest znacznie mniej wrażliwa na światło. Z tego powodu przed zastosowaniem środków owadobójczych warto dokładnie przyjrzeć się nieproszonemu gościowi.

Gatunki karaluchów zaliczane do karaczanów leśnych – jak sama nazwa wskazuje – rzadko pojawiają się w kuchni. Gatunki karaluchów zaliczane do karaczanów leśnych – jak sama nazwa wskazuje – rzadko pojawiają się w kuchni. W przeciwieństwie do karaluchów spotykanych w kuhni żywią się one rozkładającymi się szczątkami roślin. Dlatego też nie znajdą w naszych spiżarniach odpowiedniego dla siebie pożywienia.

Mimo to może się zdarzyć, że któryś z gatunków leśnych przypadkowo trafi do naszego domu. Szczególnie często spotykanym gatunkiem jest karaczan bursztynowy. Podczas gdy karaczany bursztynowe potrafią latać i są aktywne w ciągu dnia, większość gatunków spotykanych w domach, mimo posiadania skrzydeł, może jedynie szybować. Jedynie przybyszka amerykańska potrafi latać, jednak ten gatunek rzadko występuje w Europie Środkowej, niechętnie korzysta ze swoich skrzydeł i jest aktywny nocą. Dlatego też szansa, że w ciągu dnia zobaczy się latającą przybyszkę amerykańską, jest bardzo niewielka. Jeśli jednak nie zobaczymy karaczana w locie, lecz biegnącego – zwłaszcza chowającego się w jakiejś szczelinie – jego identyfikacja będzie trudniejsza. Może to być zarówno karaczan prusak, jak i karaczan pospolity. Rozpoznanie gatunku karalucha podczas biegu jest zwykle trudne, ponieważ owady te są niezwykle szybkie. Na przykład karaczan pospolity potrafi osiągnąć prędkość ponad 5 km/h. Istnieją nawet wyścigi karaluchów, w których owady rywalizują ze sobą.

Niezależnie od tego, czy jest to karaczan leśny, czy karaluch domowy – najlepiej zastosować pułapkę z przynęta już na wczesnym etapie, aby pozbyć się niechcianych gości. Jeśli udało się złapać owada, warto znać kilka cech umożliwiających jego identyfikację:
karaczany prusaki mogą osiągać rozmiary od 13 do 16 mm, natomiast karaczany bursztynowe od 9 do 15 mm. Oba gatunki mają podobną barwę – od jasno do ciemnobrązowej. Dopiero przy bliższym spojrzeniu można zauważyć, że karaczan prusak ma na przedpleczu dwa podłużne paski.
Nieco łatwiejsze do rozpoznania są karaczany pospolite. Mogą one osiągać długość od 20 do 30 mm i mają szersze ciało. Dzięki temu wyglądają znacznie „masywniej” niż drobne, smukłe karaczany leśne. Ich barwa ciała jest także znacznie ciemniejsza – najczęściej ciemnobrązowa lub czarna.

Jeśli w domu pojawiły się karaluchy, które stanowią zagrożenie dla zdrowia, istnieje kilka sposobów na ich zwalczenie.

Przede wszystkim należy usunąć wszystkie otwarte produkty spożywcze oraz dokładnie umyć podłogi i blaty. Jeśli nie wiadomo, skąd dokładnie pochodzą karaluchy, warto opróżnić całą kuchnię z mebli i sprawdzić, gdzie w mieszkaniu znajdują się szczeliny i zakamarki, w których owady mogłyby się ukrywać. Następnie zaleca się użycie specjalnego preparatu. Dzięki temu szybko pozbędziesz się ze swojej kuchni roznoszących choroby karaluchów. Po zastosowaniu środków, ze względu na obecność odchodów oraz wyliniałych pancerzyków owadów, wszystkie powierzchnie należy dokładnie wyczyścić.

Infestacja może wystąpić w każdym miejscu, gdzie dużo się gotuje, powstają odpady organiczne, a w domu żyją zwierzęta, których miski z jedzeniem stoją w kuchni. Jednak dzięki kilku zasadom można zapobiec pojawieniu się karaluchów:

1. Nie pozostawiaj otwartej żywności
2. Nie zostawiaj resztek jedzenia na dłużej – sprzątaj je natychmiast.
3. Regularnie opróżniaj kosze na odpady zmieszane i bioodpady, zwłaszcza latem.
4. Po każdym użyciu wyczyść blaty robocze.
5. Często odkurzaj podłogi oraz regularnie je myj, zwłaszcza jeśli gromadzą się na nich okruchy.
6. Po każdym nakarmieniu wyczyść miski dla zwierząt.

Dzięki tym działaniom uniemożliwisz karaluchom dostęp do resztek jedzenia. Są one szczególnie ważne po wcześniejszej infestacji, ponieważ karaluchy mogą przetrwać kilka tygodni bez wody i pożywienia – a gdy tylko znajdą pierwszy okruszek, natychmiast wrócą.

Karaluchy istnieją już od ponad 300 milionów lat i są niezwykle odporne. Nie tylko potrafią przetrwać długi czas bez wody i pożywienia, ale mogą również żyć przez kilka dni bez głowy. Nie tylko potrafią przetrwać długi czas bez wody i pożywienia, ale mogą również żyć przez kilka dni bez głowy. Są one także bardziej odporne na promieniowanie radioaktywne niż ludzie. To właśnie stąd wziął się mit, że karaluchy są niezniszczalne i mogłyby przetrwać wojnę nuklearną. Jednak wiele innych owadów również wykazuje wyższą odporność na promieniowanie. Nawet karaluchy mają swoją granicę odporności. Dlatego zdecydowanie nie są niezwyciężone. Zabójcze jest nich przykładowo zimno – karaluchy giną już przy temperaturach poniżej minus 10 stopni Celsjusza. Dlatego tak chętnie zamieszkują ciepłe mieszkania, gdzie optymalna dla nich temperatura wynosi od 20 do 29 stopni.