Przedłuż trwałość swoich zbiorów

Nie wszystkie owoce i warzywa nadają się do przechowywania przez dłuższy czas. Jeśli Twoja odmiana jabłek nie jest przeznaczona do przechowywania, najlepiej jak najszybciej ją przetworzyć. Owoców przeznaczonych do bieżącej konsumpcji nie trzeba przebierać – uszkodzone kawałki można z łatwością wyciąć w kuchni. Do piwnicy powinny trafiać natomiast tylko zdrowe egzemplarze. Nawet mała plamka pleśni lub gnicia może sprawić, że cała skrzynka będzie do wyrzucenia. Jeśli masz już wyselekcjonowane owoce, przed umieszczeniem ich w piwnicy pozostaw je na noc na świeżym powietrzu, aby obniżyć ich temperaturę. Przedtem można je jeszcze delikatnie oczyścić z ziemi i kurzu, ale nie należy ich myć wodą, aby nie uszkodzić naturalnej warstwy ochronnej.

Idealne miejsce do przechowywania owoców jest chłodne, ciemne i dobrze wentylowane. Temperatura nie przekracza natomiast przedziału 2–6°C. Wilgotność powietrza powinna wynosić 80%, aby owoce i warzywa nadmiernie nie wysychały. Jeśli w pomieszczeniu jest zbyt sucho, można ustawić miski z wodą lub przechowywać zbiory w wilgotnym piasku. Można również zwilżać podłogę piwnicy konewką dwa razy w tygodniu.

Aby uniknąć uszkodzeń, owoce i warzywa należy układać w choć niewielkich odstępach. Najlepiej sprawdzą się specjalne pojemniki do przechowywania owoców, ale można użyć zwykłej słomy albo starego stelażu. Jabłka należy ułożyć szypułką do dołu, owoce nie powinny się stykać. Czas przechowywania zależy od odmiany – jabłka i gruszki można przechowywać od 2 do 5 miesięcy.
Cebulę i czosnek najlepiej spleść w warkocze i przechowywać w nieco bardziej suchym miejscu w porównaniu do warzyw i owoców, przy wilgotności nieprzekraczającej 70% i temperaturze 10–15°C.

Ważne: owoce i warzywa powinny być przechowywane oddzielnie, ponieważ owoce wydzielają etylen, który przyspiesza dojrzewanie warzyw. Jeśli nie dysponujesz odpowiednią ilością miejsca, owoce można zapakować w perforowaną folię i umieścić pod lekko uchylonym oknem.

Mrożenie pozwala zachować nie tylko kolor i smak zbiorów, ale także ich składniki odżywcze. Wszystko ze względu na fakt, że wiele cennych substancji zawartych w owocach i warzywach jest wrażliwych na ciepło i światło – im dłużej są wystawione na te czynniki, tym bardziej ulegają zniszczeniu. Jednak nie wszystkie owoce i warzywa nadają się jednak do mrożenia. Niektóre z nich trzeba jeszcze długo przygotowywać do zamrożenia, inne natomiast można wrzucić do woreczków służących do mrożenia żywności bez zbędnych ceregieli. Co nie nadaje się do mrożenia?

Nie nadają się przede wszystkim warzywa o wysokiej zawartości wody, takie jak jabłka, banany, mirabelki, śliwki, ogórki, rzodkiewki, pomidory i ziemniaki, nie powinny być zamrażane, ponieważ tracą swoją strukturę i po rozmrożeniu stają się miękkie i nieapetyczne.

Niektóre warzywa wymagają krótkiego obgotowania przed zamrożeniem, aby zatrzymać pracę enzymów oraz mikroorganizmów odpowiedzialnych za ich dalsze dojrzewanie. Po umyciu i pokrojeniu warzywa wrzuca się na kilka minut do wrzącej wody, a następnie schładza w lodowatej wodzie – takie działanie zatrzymuje proces gotowania. Długość procesu gotowania zależy od twardości warzywa i waha się od 1 minuty w przypadku liści szpinaku do 8 minut w przypadku kalafiora. Podczas tego procesu liściaste warzywa mocno zmniejszają swoją objętość, dzięki czemu zajmują niewiele miejsca w pojemnikach. Ma to jeszcze jedną zaletę – gotowanie sprawia, że chlorofil z wnętrza rośliny przemieszcza się na jej powierzchnię, a następnie zostaje utrwalony w procesie hartowania. Dzięki temu mrożone warzywa zachowują intensywny, świeży kolor.

Niektóre produkty, takie jak grzyby i zioła, można zamrażać bezpośrednio po umyciu i pokrojeniu. Podobnie jest z owocami jagodowymi i pestkowymi – aby uniknąć ich zbrylenia, warto je najpierw zamrozić pojedynczo na płaskiej tacy, a dopiero potem przełożyć do woreczków. Zalecamy zamrażać niewielkie porcje plonów, tak aby za każdym razem można było rozmrozić ilość potrzebną do przygotowania jednego posiłku. Należy też pamiętać, aby nie pakować zbyt wiele owoców i warzyw do pojemnika, ponieważ jego zawartość zwiększy jeszcze nieco swoją objętość podczas mrożenia.

Wekowanie to jedna z najtrwalszych metod konserwacji i można ją wykonać niemal zawsze oraz w dowolnym miejscu. Proces nie wymaga także posiadania ogrodu, dużej szuflady do zamrażania żywności ani piwnicy z optymalną wilgotnością powietrza. W przeciwieństwie do gorącego rozlewu, podczas wekowania faktycznie eliminowane są wszystkie mikroorganizmy odpowiedzialne za proces gnicia produktów. Podczas gotowania powietrze w słoiku rozszerza się i wydostaje na zewnątrz. Tworzy się próżnia, w której po ostygnięciu nie mogą rozwijać się nowe mikroorganizmy. Prawidłowo przechowywana żywność poddana wekowaniu zachouje trwałość przez bardzo długi czas – czasami nawet przez kilka dekad.

Przygotowania
Cechą charakterystyczną wekowania jest to, że naczynia gotowane są razem z pokrywkami i gumowymi uszczelkami. Słoiki muszą być odporne na wysoką temperaturę i szczelne, aby mogły utrzymać powstałą próżnię. Nadają się do tego grubościenne słoiki typu Weck z gumową uszczelką i klamrami lub klasyczne słoiki do przetworów, które na pewno kojarzysz z piwnicy babci.
Przed rozpoczęciem wekowania wszystkie używane materiały dokładnie odkazić. Słoiki, pokrywki i uszczelki należy dokładnie wygotować w kąpieli wodnej z dodatkiem octu. Duże znaczenie ma również utrzymanie w czystości garnka do wekowania, a także lejka i chochli – warto umyć je w zmywarce z użyciem programu mycia naczyń w wysokiej temperaturze.

Wekowanie
Teraz można zaczynać. Ogólnie rzecz biorąc, do wekowania nadają się wszystkie owoce i warzywa – proces ten sprawdzi się także w przypadku gotowych zup i past przyprawowych. Czas wekowania oraz sposób przygotowania zbiorów zależą od konkretnego przepisu – wystarczy więc poszukać tego odpowiedniego.
Można użyć nie tylko garnka do wekowania, ale także specjalnego automatu lub po prostu kąpieli wodnej w piekarniku. Ważne, aby słoiki były całkowicie zanurzone w wodzie i nie stykały się bezpośrednio z gorącym dnem garnka – idealnym rozwiązaniem będzie umieszczenie ich na ściereczce kuchennej lub ruszcie do pieczenia. Jeśli ściśle przestrzegasz czasu i temperatury podanych w przepisie, możesz mieć pewność, że Twoje przetwory zachowają swój smak jeszcze przed długi czas.
 

Także zioła można przechowywać na różne sposoby – zarówno świeże, jak i suszone. Oto kilka porad::

Związane w małe pęczki suche łodygi ziół należy suszyć w półcieniu przez siedem do dwunastu dni. Następnie trzeba oberwać liście i przechowywać je w słoikach z zakrętką.

Jeśli chcesz przygotować sól ziołową, należy wymieszać jedną trzecią szklanki soli morskiej z jedną szklanką drobno posiekanych ziół. Później całość należy rozdrobnić w moździerzu lub zmielić w młynku do kawy oraz przesypać do słoików.

Zioła i przyprawy można umieścić w butelce, zalać oliwą z oliwek lub octem i odstawić na 14 dni. Po tym czasie należy usunąć miękkolistne zioła, aby nie stały się śluzowate. Gałązki rozmarynu itp. mogą pozostać w butelce.

Ze świeżych ziół można również przygotować pyszne pesto. Drobno pokrojone zioła można zamrozić w formie do lodu i wykorzystać do przygotowania sosów oraz zup.