Mszyce świerkowe

Mszyce świerkowe preferują drzewa osłabione przez zastoiny wodne oraz ubogą w składniki odżywcze i suchą glebę. Infestacji sprzyjają również mocno osłonięte przed wiatrem stanowiska. Ponieważ mszyca świerkowa unika światła, inwazja rozwija się od wewnątrz na zewnątrz i od dołu ku górze. Na igłach żerują około 2-milimetrowe zielone mszyce z czerwonymi oczami. Na gałązkach i igłach rzadko występują osady ze spadzi. Igły w pobliżu pnia po prostu żółkną i opadają. Przy silnej infestacji gałęzie łysieją od środka i obumierają. W rezultacie dochodzi do deformacji pędów i igieł. W skrajnych przypadkach drzewo może całkowicie obumrzeć.
Dorosłe owady są w stanie przeżyć zimę, o ile będzie dosyć ciepła. W chłodniejszych warunkach można znaleźć czarne jaja, z których na wiosnę wylęga się kolejne pokolenie. Dlatego infestacja jest szczególnie silna wiosną po łagodnej zimie.

Jesienią i wczesną wiosną należy regularnie sprawdzać zagrożone rośliny metodą opukowej pod kątem występowania mszyc świerkowych. W tym celu należy umieścić białą kartkę papieru pod wewnętrznymi gałęziami drzewa. Mszyce można łatwo strząsnąć poprzez delikatne opukiwanie gałęzi. Jeśli na kartce znajdzie się więcej niż pięć zielonych mszyc, konieczne jest zastosowanie środka ochrony roślin.